Aslında Bir Cihan Kafes'i okuyalı uzun zaman oldu.
Ama blogumda bu çok beğendim kitaba yer vermesem olmazdı.
İclal Aydın kalbinin kırıklıklarla dolu olduğunu hissettiğim kişi.
Bilmiyorum aslında ekranlarda hep güler yüzlü tanınır ama ben onda bir kırgın taraf görüyor gibi oluyorum.
Kitaplarına da bu fazlasıyla yansıyor bence.
Bir Cihan Kafes.
Aslında ilk okuduğunuz da bir anlamı yok gibi gelen bir kitap ismi.
Açıkçası kitabı sonuna kadar okumadan da tam olarak ne demek istediğini anlayabileceğinizi sanmıyorum.
Üç kuşaktan kadına
yer vermiş kitabında.
Samire, Yaşar ve Lorin.
Her birinin gönlünün kırıklıklarına yer etmiş bir evlat, bir baba ve bir dede profili, Ethem.
Kitapta en çok Samire ninenin hayat hikayesinde içim titredi.
Böyle hayatların gerçekten olabileceğine inandım. Kitap bölümler halinde kah 1940’lara kah 2000’lere gidiyor.
Bu üç kadının hayatından kesitler sunuyor bize.
Bu kesitlerin her birini okudukça, kim neden bu karaktere bürünmüş anlıyorsunuz.
Hepimizin kişilikleri yaşadıklarımızın sonucu değil mi zaten?
Kitapla ilgili beğenmediğim bir husus; her bölümün sonunda tarih ve ay belirtmesiydi.
Zaten bölüm başlarında tarih bilgisi varken, tekrar etmeye neden gerek duyuldu anlamlandıramadım.
Ama genel olarak ben bu kitabı çok sevdim :)
Üç kuşakla birlikte önce kırgınlıklarımı hissettim, sonra kırgınlıklarımdan arındım.
Çünkü her karakterden bir şeyler bulabildim kendimde.
Bana bu arınma duygusunu yaşatan kitapları gerçekten seviyorum.
Bence bu kırık dökük hikayeyi mutlaka ama mutlaka siz de okumalısınız.