Arkadan hafif hafif gelen müzik tınısı beni mutlu ediyor.
Sizlerin de var mıdır bilmiyorum.
Ama ben dönem dönem bazı şarkılara takarım.
Dinlerim dinlerim, bazen bi bakarım içimden söylüyorum :)
Bazen son zamanlarda yeni çıkmış bir şarkı olur bu; popüler şarkılardan nasiplenirim.
Bazen de eski şarkılara dadanırım.
1. Kaan Tangöze - Bekle Dedi Gitti
Kaan Tangöze'yi çalkantılı, anlaşılamaz yaşantısı ile tanıyoruz aslında hepimiz.
Ama geçen hafta Ahu Paşakay ile olan, derin bir bıçak yarası gibi aşk hikayelerini okuyunca Kaan Tangöze'nin sesindeki o kırıklığı daha çok hisseder oldum.
İntihar eden bir sevgili ile intihar eden bir ruh sanki Tangöze'nin ruhu.
Dünyadan geçmiş gibi söylediği şarkı, iç sızlatıyor.
Özdemir Asaf'ın Çizik şiirinden alınmış şu kısmıda;
Geleceğim, bekle dedi, gitti.
Ben beklemedim, o da gelmedi.
Ölüm gibi birşey oldu ama.
Ama kimse ölmedi.
2. Barış Manço- Yaz Dostum
Pek çok kez dinlemiştim bu vakte kadar.
Ama hakkını vererek dinlemem sanıyorum ki bu yıl oldu.
Her sözünü duya duya, düşüne düşüne dinliyorum.
Sevdiklerimizi ihmal ettiğimiz bizlere;
Yaz dostum, güzel sevmeyene adam denir mi
Hayat karmaşasında hırslarının kurbanı olan bizlere;
Yaz dostum, altı üstü beş metrelik bez için
Para biriktireceğim, kredi ödeyeceğim diye yaşadığı hayatı kaçıran bizlere;
Yaz dostum, kimse göçmez bu dünyadan mal ile
Neyin ne olduğunu algılayamayan bizlere;
Yaz dostum, bir dünyaki haklı haksız karışmış
Yaz dostum, Elif söyler kendi bir ders alır mı?